- சு. குணேஸ்வரன்
தொண்டைமானாறு என்றதும் எமக்கு உடன் நினைவுக்கு வருவது செல்வச்சந்நிதி முருகன் ஆலயமும் ஆலயத்தின் அருகே ஓடிக்கொண்டிருக்கும் ஆறும்தான். இப்பிரதேசத்தின் வரலாற்றையும் அதன் தொன்மைச் சிறப்புக்களையும் நினைவுபடுத்தும் எச்சங்களில் போரின் பாதிப்புக்களால் அழிந்தவைபோக மீதமானவை இன்றும் தம் மேன்மையை, தொன்மையைப் பறைசாற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன.
வரலாறுகள் என்பவை எங்கள் தலைமுறைகள் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை, அவர்கள் தாண்டிய தடைகளை எமக்கு நினைவூட்டிக் கொண்டிருப்பவை. அதனைத்தாண்டியும் மேலும் நாம் கடந்துசெல்லவேண்டிய பாதையைக் காட்டுபவை. அந்த வரலாற்று எச்சங்கள் இருந்த அடையாளம் தெரியாமல் அழிக்கப்படும்போது அல்லது மறைக்கப்படும்போது எங்கள் மூதாதையர் கடந்துவந்த பாதைகளும் எமது நினைவிலிருந்து அழிக்கப்படுகின்றன. அவை அழிக்கப்பட்டால் மீளவும் பூச்சியத்தில் இருந்தே தொடங்கவேண்டும் என்ற நினைவை ஊட்டுவனவாகவோ அல்லது எமது வாழ்வுக்கு அந்நியமான புதிய அடையாளத்தைத் திணிப்பவையாகவோ அமைய வாய்ப்புண்டு. அந்த நிலை இன்றைய உலகமயமாக்கலில் மிக வேகமாக வேரூன்றியும் வருகின்றது.
மேற்குலக நாடுகள் இன்றுங்கூட தமது தொன்மையை, தமது வரலாற்றுச் சுவடுகளைப் பாதுகாத்து வருகின்றன. சில இனத்தவர் தங்கள் வேர்களைத் தேடிப் பயணப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
இந்த வகையில் வடமராட்சிப் பிரதேசத்தைப் பொறுத்தவரையில் தொண்டைமானாற்றில் சில எச்சங்களை மீட்டுப்பார்க்க முயலலாம். செல்வச்சந்திதி ஆலயம், அருகே ஓடிக்கொண்டிருக்கும் ஆறு, நன்னீர் நீரணை, பழையபாலம், முகத்துவாரம், உப்புமால், அக்கரை, கோணேசர் ஆலயம், அதன் அருகில் அமைந்திருக்கும் குளம், வீரமாகாளி – மாகாளி அம்மன் கோவில்கள், அதன் அருகே இருக்கும் பிரமர் குளம், வற்றாத கிணறுகள், கெருடாவிலில் அமைந்திருக்கும் மண்டபம் (குகை), சின்னமண்டபம், கோட்டைகாடு ஆகியவற்றை நாங்கள் நினைத்துப்பார்ப்பதற்கு இப்பிரதேசம் இடந்தருகிறது.
வல்லியாறு
தொண்டைமானாறு
தொண்டைமானாறு என்ற இப்பிரதேசம் ஆரம்பத்தில் ‘மணலூர்’ என்ற பெயர் கொண்டே அழைக்கப்பட்டது. பின்னர் தமிழ்நாட்டு ஆட்சியாளர்களில் குறிப்பாக சோழராட்சிக் காலத்தில் இருந்தே தொண்டைமானாறு என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டு வந்திருக்கிறது.
தொண்டைமான் என்பவனால் வெட்டப்பட்ட ஆறு என்ற அர்த்தம் பொதுவாக இன்றும் இப்பிரதேச மக்களிடையே வழங்கப்படுகிறது. தமிழக அரசியல் வரலாற்றில் சங்ககாலம் முதல் பல தொண்டைமான் வம்சத்தினர் வாழ்ந்துள்ளனர். இங்கு குறிப்பிடப்படும் தொண்டைமான் சோழர்காலத்தில் ஆட்சிசெய்த முதலாம் குலோத்துங்க மன்னனின் (கி.பி 1070 - 1120) பிரதம படைத்தளபதியாக இருந்த கருணாகரத் தொண்டைமான் என்பது அரசியல் வரலாற்றின் ஊடாகத் தெளிவாகின்றது.
ஏனெனில் சோழர்கால மன்னர்களின் ஆட்சியில் ஈழப்பிரதேசம் இருந்திருக்கிறது என்பதற்கு இலக்கிய ஆதாரங்கள் உள்ளன. குலோத்துங்க சோழனின் கலிங்கப்போர் வெற்றியை சயங்கொண்டார் கலிங்கத்துப் பரணியில் பாடியுள்ளார். அப்போரை முன்னின்று நடாத்திய கருணாகரத்தொண்டைமானே இக்காலத்திற்குரியவன்.
கலிங்கப்போருக்கு முன்னர் இலங்கையில் வடபிரதேசத்தைத் தமது ஆட்சிக்குட்படுத்திய சோழரின் காலத்திலேயே கருணாகரத்தொண்டைமான் இந்த ஆற்றையும் ஆழமாக்கினான். இங்கு வந்து கரணவாய், வெள்ளப்பரவை முதலான இடங்களில் தானாகவிளைந்த உப்பைச் சேகரித்து மரக்கலங்கள் மூலம் கொண்டு வந்து சேர்ப்பதற்கும், கடல்கொந்தளிப்பான காலங்களில் மரக்கலங்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் மற்றும் கப்பல்களிலிருந்து பொருட்களை மரக்கலங்கள் மூலம் இலகுவாகத் தரைப்பகுதிக்குக் கொண்டு வந்து சேர்ப்பதற்கும் ஆற்றை ஆழமாக்கி வெட்டியுள்ளான். அதுகாலம்முதல் இப்பிரதேசம் தொண்டைமானாறு என்று அழைக்கப்படலாயிற்று.
மரப்பாலம்
உப்புமால்
தமிழ்நாட்டுக்கு அனுப்புவதற்காக உப்பும் உணவுப் பண்டங்களும் சேகரித்து வைக்கப்பட்ட இடம்தான் ‘உப்புமால்’ என அழைக்கப்படுகிறது. இது ஆற்றுக்கு மேற்குப்புறத்தில் அமைந்திருந்தது. இவ்விடத்தில் நாவல் மரங்களும் சவுக்குமரங்களும் நிறைந்திருந்ததாக அறியப்படுகிறது. இன்று ‘அக்கரை’ யில் சவுக்குமரங்கள் இருந்ததற்கான அடையாளங்கள் உள்ளன. ‘உப்பு’ தமிழ்நாட்டு ஆட்சியாளர்களால் மட்டுமன்றி போர்த்துக்கேயர், ஒல்லாந்தர், ஆங்கிலேயர் காலத்திலும் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டிருக்கிறது. ஆங்கிலேயர் காலத்தில் மேற்குறிப்பிட்ட கரணவாய் முதலாக விளைந்திருந்த உப்பைச் சேகரித்து வண்டில்கள் மூலம் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். செட்டியவூர் ஊடாக வரும் வீதி உப்புறோட் என அழைக்கப்படுவதும் இதன் காரணமாகத்தான்.
முகத்துவாரம்
ஆனையிறவு கடனீரேயிலிருந்து வடக்கே ஓடிவரும் நீர் தொண்டைமானாற்றுக் கடலிலேயே இறுதியில் கலக்கிறது. இவ்வாறு ஆறும் பெருங்கடலும் சந்திக்கும் இடமே முகத்துவாரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இவ்விடத்தின் கிழக்கும் மேற்கும் பல வரலாற்றுச் சம்பவங்களுக்குக் களமாக இருந்திருக்கின்றன.
இன்னொரு வகையில் முகத்துவாரம் என்ற இடம் பறங்கியருடன் போரிட்ட சின்னமகாப்பிள்ளை வந்திறங்கிய இடம் என்றும் சிறப்பிக்கப்படுகிறது.
மற்றும் முகத்துவாரத்துக்குக் கிழக்கு குடியிருப்புப்பிரதேசமாகும். ‘நடுத்தெரு’ மற்றும் செல்வச்சந்திக்;குச் செல்லும் தெற்குவீதியின் பகுதிகள் ஆகியன பண்டைக்காலத்தில் அரசபரம்பரையினர், படைத்தளபதிகள் இருந்த இடங்களாகும். சில காணிகளின் பெயர்கள்கூட இன்றும் அதிசயிக்கத்தக்கவகையில் உள்ளன. உதாரணமாக இராக்காவளவு, பணிக்கவளவு, சேதுபதியார்கண்டு, அத்திப்படை ஆண்டவன் கொல்லை, நயினார் கொல்லை ஆகிய பெயர்கள் இவற்றை நினைவுபடுத்துகின்றன.
கப்பல் கட்டுதல் மற்றும் கப்பற் போக்குவரத்து
இவைதவிர சமூக பொருளாதார வாழ்வுடன் தொடர்புபட்டவை சிலவும் அறியக்கிடைக்கின்றன. ‘திரைகடலோடிய வள்ளல்’ என்ற பெயர் கொண்டு அழைக்கப்படும் வீரகத்திப்பிள்ளையின் பெயரால் விளங்கும் பாடசாலையின் நிறுவுநர் வீரகத்திப்பிள்ளையின் வரலாற்றின் ஊடாகவும் அக்காலத்து சமூக பொருளாதார நிலையினையும் அறியமுடிகிறது.
வல்வெட்டித்துறையில் இருந்து அமெரிக்காவுக்குச் சென்ற அன்னபூரணி கப்;பல் இதற்கு நல்ல உதாரணம். அதன் அயற்கிராமமாகிய தொண்டைமானாற்றில் பழைய பாலத்திற்கு அருகிலுள்ள அக்கரையில் வைத்தே ‘தெய்வநாயகி’ என்ற கப்பல் கட்டப்பட்டது. ஏனைய கப்பல்கள் காரைதீவில் கட்டப்பட்டன. சிவசுப்பிரமணியபுரவி உட்பட 6 ற்கும் மேற்பட்ட கப்பல்களை வீரகத்திப்பிள்ளை வைத்திருந்தார்.
இன்றும் அக்கரை கடலோரத்தில் மிகுந்திருக்கும் கருங்கற்கள் மற்றும் முருகைக்கற்கள் கப்பல்களின் சீரான ஓட்டத்திற்காக கொண்டு வரப்பட்டவை எனவும் அதேபோல் இங்கிருந்து கப்பல்கள் புறப்படும்போது கெருடாவில் காட்டுக்கற்கள் ஏற்றிச் செல்லப்பட்டதாகவும் குறிப்பு உண்டு. இவற்றை ‘ஞானப்பாரம்’ என அழைப்பர். உப்பு மற்றும் உணவுப்பொருட்கள் உட்பட பல பொருட்களை ஏற்றி இறக்கும் துறைமுகங்களாக கடலோரத்தின் பருத்தித்துறை, வல்வெட்டித்துறை, தொண்டைமானாறு, காங்கேசன்துறை, யாழ்ப்பாணம், ஊர்காவற்றுறை ஆகிய கடற்கரையோரத் துறைமுகப் பிரதேசங்கள் அக்காலத்தில் விளங்கியிருக்கின்றன. வீரகத்திப்பிள்ளையின் கப்பல்களில் பயன்படுத்திய பாரிய நங்கூரங்களில் ஒன்று வீரகத்திப்பிள்ளை மகாவித்தியாலத்திலும் மற்றையது வல்வை ஆவணக்காப்பத்திலும் பேணப்பட்டுவருகிறது.
கோணேசர் கோவில்
கோணேசர் கோயிலின் தெற்குப்பகுதி போர்த்துக்கேயரின் பெரிய சத்துருவாக இருந்த தமிழர்படையின் ‘கரையாரன் சிற்றரசன்’ போர்புரிந்த இடமென குறிக்கப்படுகிறது. இதனை 1974 இல் யாழ்ப்பாணத்தில் நடைபெற்ற உலகத்தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் தான் வாசித்த ஆய்வுக்கட்டுரையில் நிறுவியுள்ளதாக செ. நாகலிங்கம் எழுதியுள்ளார்.
மண்டபம் / மண்டபக்காடு
ஏனையவை
தொண்டைமானாற்றின் சமூக அரசியல் பொருளாதார வரலாறுகளை அறிவதற்கு இலக்கியங்களின் ஊடாகவும் ஆட்சியாளர்களின் வரலாறுகள் ஊடாகவும் சிற்சில குறிப்புக்கள் காணக்கிடைக்கின்றன.
பிற்காலத்தில் புனைவுகளிலும் தொண்டைமானாறு பற்றிய வரலாற்றுச் செய்திகள் இடம்பெற்றுள்ளன. கல்கியின் ‘பொன்னியின் செல்வன்’ நாவலின் இரண்டாம் பாகத்தில் தொண்டைமானாறு பற்றிய சில குறிப்புக்கள் காணக்கிடைக்கின்றன.
தொண்டைமானாற்றில் அமைந்திருக்கும் வீரமாகாளி அம்மன் கோவில், நல்லூரில் அமைந்திருக்கும் வீரமாகாளி அம்மன் கோவில் என்பன ஒரே வம்சாவழித் தொடர்புள்ளவர்களினால் ஆதரிக்கப்பட்டதென அறியப்படுகிறது. தொண்டைமானாறு வீரமாகாளி அம்மன் ஆலயம் பரராஜசேகரனால் கட்டப்பட்டது. இதேபோல கெருடாவில் அமைந்துள்ள மண்டபம், மற்றும் பெரியகடற்கரைக்கு கிழக்கே கடலோரத்தில் உயரமான பகுதியில் அமைக்கப்பட்ட முக்கோணவடிவமுடைய கட்டட எச்சம் ‘கோட்டைகாடு’ என அழைக்கப்பட்டது. இவை தொண்டைமானாற்றின் முக்கியமான வரலாற்று எச்சங்களாக விளங்குகின்றன.
இப்பிரதேசத்தில் ஊர்ப்பெயர்களில் இருந்தும் பல செய்திகளை அறியலாம். செட்டியவூர் என்ற ஊர்ப்பெயர் அக்காலத்தில் செட்டியார்கள் வாழ்;ந்ததற்கான அடையாளமாக உள்ளது. ஏனைய ஊர்ப்பெயர்கள் பிரதேசத்தின் அமைவு கொண்டு அழைக்கப்பட்டுள்ளது. மயிலியதனை, கெருடாவில், காட்டுப்புலம், நடுத்தெரு, அக்கரை, செம்பாடு என்பன சில உதாரணங்களாகும்.
எனவே இவ்வாறான பல வரலாற்றுக் குறிப்புக்களைக் கொண்டிருக்கும் தொண்டைமானாறு போர்க்காலத்தில் மிகுந்த பாதிப்புக்கு உள்ளாகிய பிரதேசமாகும். இப்பிரதேசத்தின் தொன்மையான வரலாறுகள் பதிவு செய்யப்படவேண்டும். தொல்பொருட் சின்னங்கள் பாதுகாக்கப்படவேண்டும். வளர்ந்துவரும் சந்ததிகளுக்கு அவை கடத்தப்படவேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் தம் வாழ்வையும் வளமாக்கி இப்பிரதேசத்தின் வளங்களையும் காப்பதற்கு முயல்வார்கள்.
நன்றி : உதயன்,புத்தாண்டு சிறப்பு மலர், 15.01.2015
---
